فهرست مطالب

پیمان و معاهده بولونیا

پیمان و معاهده بولونیا به دنبال ایجاد انسجام بیشتر در سیستم های آموزش عالی در سراسر اروپا است. آموزش عالی اروپا، پیمان و معاهده بولونیا را جهت تسهیل تحصیل دانشجویان و کارکنان، فراگیر تر و قابل دسترس تر ساختن آموزش و جذاب و رقابتی تر کردن آموزش عالی در سراسر جهان ایجاد کرده است. مفاد اصلی این معاهده که همه کشور های شرکت کننده نسبت به آن موافقت دارند، عبارتند از معرفی سیستم آموزش عالی سه دوره ای متشکل از مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترا، اطمینان از شناسایی متقابل مدارک و دوره های یادگیری در خارج از کشور، اجرای یک سیستم تضمین کیفیت جهت ارتقای سطح آموزش، یادگیری و تدریس.

پیمان و معاهده بولونیا چیست؟

پیمان و معاهده بولونیا، توافق نامه ای است که در جهت دستیابی به اصلاحات آموزش عالی در سطح بین دولتی میان 49 کشور و تعدادی سازمان اروپایی تنظیم شده است. چشم انداز مد نظر این توافق نامه، ارتقای سطح کیفی نظام آموزشی، به خصوص، سیستم های دانشگاهی در اروپا و سراسر جهان می باشد.

پیمان و معاهده بولونیا در حد فاصل‌ سال ‌های 1998-1999 راه ‌اندازی شد. در ادامه، اهدافی را برای اصلاحات در کشور های شرکت ‌کننده ایجاد کرد. از جمله آن ها می توان به برقراری یک ساختار سه دوره ای تحصیلی (لیسانس، فوق لیسانس، دکترا) و ابزارهای مشترکی مانند سیستم انتقال و انباشت اعتبارات اروپایی (ECTS) اشاره کرد. از دیگر موارد مورد توجه این معاهده، تنظیم استاندارد ها و دستور العمل هایی برای تضمین کیفیت در منطقه آموزش عالی اروپا (ESG) است.

همه طرف های شرکت کننده در پیمان و معاهده بولونیا موافقت کرده اند تا روند رو به رشد این قرارداد را ادامه دهند. طی سالیان اخیر، پیمان بولونیا به یک پلتفرم سیاستی در سراسر اروپا برای اصلاحات و هماهنگی آموزش عالی تبدیل شده است. این معاهده به موضوعات روز دنیا، مانند ارزش‌ های اساسی در یادگیری و آموزش می ‌پردازد. به همین خاطر، تعهدات دیرینه آن مستلزم توجه مداوم است.

چرا پیمان و معاهده بولونیا مهم است؟

دولت های اروپایی در قالب پیمان و معاهده بولونیا در مورد اصلاحات سیاست آموزش عالی بحث می کنند. آن ها، همچنین، تلاش خود را برای غلبه بر موانع آموزشی موجود در منطقه آموزش عالی اروپایی به کار می گیرند. پیمان بولونیا برای ایجاد اعتماد لازم بین دانشگاهی، همکاری های فرامرزی و به رسمیت شناختن متقابل دوره های تحصیلی و مدارک تحصیلی در خارج از کشور، یک توافق نامه کلیدی به شمار می رود. افزایش کیفیت یادگیری و آموزش نیز یکی از دیگر ماموریت های اصلی پیمان بولونیا برشمرده می شود. با این حال، ممکن است شیوه اجرایی این اصلاحات در بین 48 کشور شرکت کننده، متفاوت باشد.

پیمان و معاهده بولونیا، همچنین، یک انجمن برای گفتگو با کشورهای همسایه در مورد اصلاحات آموزش عالی و مسائل مربوط به اصول مشترک دانشگاهی، مانند استقلال دانشگاه ها و مشارکت دانشجویان در فعالیت های جامعه مدنی فراهم می کند. این انجمن، به فضای مهمی برای برقراری ارتباط دیپلماتیک با کشورهای همسایه در بالکان غربی (به استثنای کوزوو)، کشور های مشارکت کننده شرقی، ترکیه، روسیه و همچنین، بسیاری از کشورهای دیگر تبدیل شده است.

اتحادیه اروپا برای حمایت از اصلاحات آموزش عالی چه می کند؟

از زمان شروع برنامه اراسموس در حدود 30 سال پیش، کمیسیون، همراه با مقامات ملی، مؤسسات آموزش عالی، دانشجویان و سایر ذینفعان، همکاری شدید تر و ساختارمند تری را در بین مؤسسات آموزش عالی اروپایی آغاز کرده است. با رشد سریع تقاضا برای مهاجرت به کانادا و کشور های عضو پیمان و معاهده بولونیا، مشخص شد که تدوین و اجرای این توافق نامه تا چه حد مفید واقع شده است.

پیمان بولونیا که با بیانیه‌ های سوربن و بولونیا آغاز شد، پاسخ دولت ‌های ملی به چالش ‌های ناشی از مهاجرت دانشجویان و فارغ ‌التحصیلان اروپایی بود. این کمیسیون، عضو گروه پیگیری بولونیا و هیئت مدیره آن بوده و از اجرای تصمیمات کنفرانس های وزیران بولونیا حمایت می کند. امروزه، پیشرفت زیادی در اصلاح نظام آموزش عالی در کشور های عضو اتحادیه اروپا و فراتر از آن حاصل شده است. این موضوع باعث شده است تا بسیاری از دانشجویان، قصد مهاجرت از ایران به کشورهای عضو بولونیا را داشته باشند.

کدام کشورها در توافق نامه بولونیا شرکت دارند؟

عضویت پیمان و معاهده بولونیا (BFUG) بر اساس عضویت در منطقه آموزش عالی اروپا (EHEA) است. در حال حاضر، اعضای EHEA به سه دسته عضو، عضو مشورتی و شریک تقسیم بندی می شوند. در مجموع، 49 کشور در این معاهده عضو هستند. از اعضای اصلی این پیمان می‌ توان به اتریش، بلژیک (جامعه فلاندری و جامعه فرانسوی بلژیک به طور جداگانه)، بلغارستان، جمهوری چک، دانمارک، استونی، فنلاند، فرانسه، آلمان، یونان، مجارستان، ایسلند، ایرلند، ایتالیا، لتونی، لیتوانی، لوکزامبورگ، مالت، هلند، نروژ، لهستان، پرتغال، رومانی، اسلواکی، اسلوونی، اسپانیا، سوئد، سوئیس، بریتانیا، کرواسی، قبرس، لیختن اشتاین، ترکیه، کمیسیون اروپا، آلبانی، آندورا، بوسنی و هرزگوین، مقدونیه شمالی، روسیه، صربستان، شهر واتیکان، ارمنستان، آذربایجان، گرجستان، مولداوی، اوکراین، مونته نگرو، قزاقستان و بلاروس اشاره کرد.

به طور کلی، همه کشورهای عضو اتحادیه اروپا در این پیمان شرکت می کنند و کمیسیون اروپا نیز یکی از امضاکنندگان آن است. موناکو و سن مارینو، تنها اعضای شورای اروپا هستند که این معاهده را تصویب نکردند. کانادا نیز یکی دیگر از کشورهایی است که در سالیان اخیر به این پیمان و معاهده پیوسته است. این باعث شده است تا کیفیت آموزشی کانادا، تنها طی چند سال، ارتقای بسیار خوبی را تجربه کند. تا جایی که امروزه، دانشگاه های موجود در این کشور، با بهترین دانشگاه های اروپایی و آمریکایی به رقابت می پردازند. به این ترتیب، هر ساله، دانشجویان بسیار زیادی از سراسر جهان، کانادا را برای مهاجرت و ادامه تحصیل در مقاطع لیسانس، فوق لیسانس و دکتری برمی گزینند.